Υπάρχουν συνεντεύξεις που δεν μένουν στην επιφάνεια. Που δεν μιλούν απλώς για εικόνες, νούμερα ή τίτλους, αλλά αγγίζουν τραύματα, αλήθειες και εμπειρίες που πολλοί σκέφτονται και λίγοι τολμούν να πουν δυνατά.
Η Γιώτα Κρος, σε μια από τις πιο ειλικρινείς και ανθρώπινες εξομολογήσεις της, ανοίγει την καρδιά της στο SOCIALISTA και στη δημοσιογράφο Έλενα Τσιακούπη και μιλά χωρίς φίλτρα για τη μεγάλη απώλεια κιλών, τη σκληρότητα της κοινωνικής κακοποίησης, την αποδοχή, ή την απουσία της, και τη βαθιά πληγή που αφήνουν τα βλέμματα και τα σχόλια των άλλων.
Δεν πρόκειται για μια ιστορία «μεταμόρφωσης» όπως έχουμε συνηθίσει να τη βλέπουμε. Είναι μια κατάθεση ψυχής για το σώμα, την ψυχή, τη μητρότητα, την πίστη, τη δημόσια έκθεση και τη δύναμη που γεννιέται μέσα από τον πόνο. Με λόγο ωμό, τρυφερό και ταυτόχρονα αιχμηρό, η Γιώτα μιλά για τους haters, την κοινωνική υποκρισία, τη φιλανθρωπία που δεν επέλεξε αλλά την επέλεξε, και για την επιστροφή της στη σκηνή, εκεί όπου, όπως λέει, ο ηθοποιός ξαναβρίσκει την ανάσα του.
Μια συνέντευξη που δεν χαϊδεύει αυτιά. Μια γυναίκα που δεν ζητά αποδοχή. Μόνο αλήθεια.
Γιώτα μου, έχεις μιλήσει ανοιχτά για τη μεγάλη απώλεια κιλών που πέτυχες. Πόσο άλλαξε την καθημερινότητά σου και την ψυχολογία σου, αυτό το ταξίδι μεταμόρφωσης; Υπάρχει κάτι που ο κόσμος δεν γνωρίζει για τις δυσκολίες που αντιμετώπισες;
Το μόνο που αλλάζει σε αυτό το ταξίδι μεταμόρφωσης είναι το μέγεθος στα ρούχα και η ευκολία στην κίνηση. Η ψυχοσύνθεση, ο χαρακτήρας και το σκεπτικό παραμένουν τα ίδια.Η καθημερινότητά μου έχει αλλάξει πολύ, διότι πριν δεν μπορούσα ούτε να κινηθώ ενω τώρα βγαίνω έξω και κάνω πολλά πράγματα.
Το τραύμα που αφήνει η κακοποίηση της κοινωνίας λόγω παχυσαρκίας είναι αμετάκλητο.Η απότομη μετάβαση από 5XL — σε XL, δηλαδή πέντε μεγέθη κάτω, προκαλεί ένα τεράστιο παράπονο…
Και όταν λέω «παράπονο», εννοώ ότι αισθάνεσαι πως δεν είχες τη νοητική και ψυχολογική δύναμη να πετύχεις μια τόσο μεγάλη αλλαγή μόνος σου και χρειάστηκες την παρέμβαση της επιστήμης για να τα καταφέρεις. Επιπλέον, το μεγαλύτερο παράπονο από όλα είναι το τεράστιο «γιατί»: Γιατί ο κόσμος να μην μπορεί να σε αποδεχτεί σε όποιο μέγεθος κι αν έρχεσαι;
Αντιλαμβάνομαι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι, από καλοσύνη, σχολιάζουν θετικά, «πόσο όμορφη έγινες», «μπράβο σου», «έγινες κούκλα». Όμως εγώ προσωπικά λυπάμαι πολύ που η κοινωνία δεν μπορεί να αποδεχτεί τους ανθρώπους σε όλα τα μεγέθη.
Μόνο όποιος έχει βιώσει την ίδια κατάσταση μπορεί να καταλάβει τι εννοώ. Όσο κι αν αδυνατίσει το σώμα, η ψυχή πάντοτε θα πονά, γιατί μέσα σου νιώθεις το ίδιο άτομο που ήσουν και πριν με τη διαφορά ότι τώρα σε «αποδέχονται» για λόγους που δεν αισθάνεσαι 100% ότι σου ανήκουν ως επίτευγμα, και επειδή «φαίνεσαι» πιο ελκυστική, ενώ εγώ πάντοτε αισθανόμουν ελκυστική μέσα–έξω.
Δυστυχώς, ο κόσμος αν δεν εγκρίνει το εξωτερικό παρουσιαστικό, δεν ασχολείται περαιτέρω… Επικρατεί ο δήθενισμός και όχι η αυθεντικότητα.
Με την έκθεσή σου στα social media, είναι σίγουρο πως έρχονται και δύσκολα μηνύματα. Ποιο είναι το πιο σκληρό ή άδικο σχόλιο που στις λάβει; Και πώς διαχειρίζεσαι πλέον στις haters; Σε πληγώνει;
Η ζωή είναι δύσκολη γενικώς. Για όλο τον κόσμο. Ο καθένας με στις ενασχολήσεις του και τα προβλήματα του. Δεν υπάρχει άνθρωπος σε αυτή την Γη που να μην υποφέρει από κάτι. Τα στις σκληρα κι άδικα μηνύματα που έλαβα ήταν για τα παιδιά μου, ότι δεν τα προσέχω και θα γίνουν σαν εμένα. Παρόλο που δεν είναι αλήθεια διότι ολάκερη η ύπαρξη μου είναι αφοσιωμένη στα παιδιά μου στις και για κάθε σοφρωνα γονέα, με ενοχλούσε όταν έπιαναν στα στόματα στις τα κοριτσάκια μου. Μελετώντας στις και με την δύναμη στις πίστης στις Τον Θεό έφτασα σε ένα σημείο όπου αποδέχτηκα πως απλά ζουν ανάμεσα στις και καλοί και κακοί άνθρωποι. Δεν είναι στο χέρι στις να διαλυσουμε την κακία διότι όσο άσχημο κι αν ακούγεται, χρειάζεται να υπάρχει ώστε να αναδεικνύεται η ανωτερότητα στις καλοσύνης.
Με την βοήθεια στις κακίας στα σχόλια γνώρισα καταπληκτικούς ανθρώπους οι οποίοι απαντούσαν εκ μέρους μου στις Haters λες κι ένιωθαν σαν υποχρέωση να υποστηρίξουν το σωστό και το δίκιο κι αυτό στις ανέδειξε πόσο ξεχωριστοί είναι σαν Άγγελοι που παλεύουν με δαίμονες.
Παρά τα σχόλια, εσύ απαντάς πάντα με δύναμη και χιούμορ. Νιώθεις πως οι haters σε έχουν κάνει πιο ανθεκτική ή κάποιες φορές σε εξαντλούν συναισθηματικά;
Απαντώ πάντοτε με χιούμορ επειδή αισθάνομαι φοβερή αυτοπεποίθηση μέσα από την αγάπη του κόσμου. Γνωρίζοντας χωρίς αμφιβολία πλέον ότι χιλιάδες κόσμος με αγαπάει, με εκτιμάει και το δείχνει με πάμπολλες πράξεις καθημερινά είτε μέσα από στις εφαρμογές είτε έξω στην ζωή – αυτό μου προκαλεί μία πνευματική εναρμόνιση στην συχνότητα στις καθημερινότητας μου. Αντλώ τεράστια ψυχική δύναμη από τον κόσμο. Γι’αυτό μου αρέσουν τα social media μου και τα απολαμβάνω με τόση χαρά κι όρεξη. Χωρίς τον κόσμο θα ήμουν ένα τίποτα. Ένα αβοήθητο κουφάρι έρμαιο στις ύαινες. Η δύναμη μου είναι ο κόσμος.
Tο τελευταίο διάστημα σε βλέπουμε ιδιαίτερα δραστήρια σε θέματα κοινωνικής αλληλεγγύης και ευάλωτων ομάδων. Είναι κάτι που σε συγκίνησε προσωπικά; Και σκέφτεσαι κάποια στιγμή να το εξελίξεις σε πιο επίσημη ενασχόληση, ίσως ακόμα και με τα κοινά ή την πολιτική;
Έτυχε να επικοινωνήσει μαζί μου ένας ανώνυμος χορηγός ζητώντας την βοήθεια μου εις την εξεύρεση 50 οικογενειών στην Λεμεσό για να βοηθήσει κατά την περίοδο των γιορτών ώστε να μην τους ληψουν τα βασικά, ακόμη και παιχνίδια για τα παιδιά τους.
Το θεώρησα ανέντιμο να μην εξυπηρετήσω την περίπτωση και να χαθεί έτσι ευκαιρία για τόσες οικογένειες! Με την βοήθεια της προσωπικής μου φίλης – γειτόνισσας Όλγας Βρουλιδου κατάφερα να βρω αρκετές οικογένειες που χρειάζονταν άμεσα βοήθεια! Οφείλω να ομολογήσω ότι ήταν ότι πιό δύσκολο πράγμα έκανα στην ζωή μου διότι δεν τα πάω καθόλου καλά νε την θλίψη!
Αυτή η ενέργεια λοιπόν προκάλεσε μία αλυσιδωτή σειρά φιλανθρωπικών περιπτώσεων, αφού είδε ο κόσμος την πρόταση για βοήθεια τα μηνύματα ήταν εκατοντάδες με αποτέλεσμα να αναγκαστώ να ενεπλακω περισσότερο και να κάνω εκκλήσεις για βοήθεια και σε άλλες πόλεις σε φίλους βουλευτές και σωματεία – ομάδες στήριξης! Γι’αυτό μπορείτε να πείτε ότι δεν το επιδίωξα αλλά έτσι το ήθελε ο Θεός.
Όσον αφορά την πολιτική, έχω υπέροχους φίλους βουλευτές από διάφορα κόμματα και προσπαθώ να μην πολιτικοποιουμαι, πάντοτε προσπαθώ να είμαι διπλωματική και δίκαιη. Στηρίζω κι αγαπώ ανθρώπους που γνωρίζω με σιγουριά ότι βοηθούν την φτωχολογιά, βάζουν πάνω απ’όλα τα παιδιά μας και στηρίζουν τον λαό με πράξεις όχι ωραιολογίες και κούφιες υποσχέσεις.
Αν ποτέ αποφασίσω να ασχοληθώ με την πολιτική τότε να ξέρετε ότι σημαίνει πως ένιωσα ότι είμαι έτοιμη. Μορφωμένη, ενημερωμένη και δυνατή να παλέψω.
Πώς βλέπεις το σημερινό πολιτικό σκηνικό στην Κύπρο; Και ειδικά το φαινόμενο Φειδία: την είσοδο ενός TikToker στη Βουλή με τη φιλοσοφία της Άμεσης Δημοκρατίας; Πιστεύεις ότι είναι θετική αλλαγή ή ένα σημάδι της εποχής που πρέπει να μας προβληματίσει;
Υπάρχει μια σύγχυση και δικαιολογημένα. Οποιοσδήποτε με κριτική σκέψη και βασικές κοινωνικοπολιτισμικές γνώσεις μπορεί να επισημάνει ότι βρισκόμαστε σε μια περίοδο σκοταδισμού, που οφείλεται κυρίως στο εξής απλό γεγονός: Τα έσοδα δεν ανταποκρίνονται στα έξοδα. Οι μισθοί δεν συναντούν την ακρίβεια. Αυτό θεωρώ ότι είναι η πηγή του κακού στην Κύπρο και εύχομαι να διευθετηθεί άμεσα.
Όσον αφορά τον Φειδία, θα απαντήσω με ένα αγαπημένο μου απόφθεγμα, «Το πάνω και το κάτω είναι ο ίδιος δρόμος – τίποτα δεν μένει σταθερό, όλα ανατρέπονται» Ηράκλειτος.
Το TikTok σου έχει δώσει μια τεράστια δυναμική και απήχηση. Νιώθεις πως σήμερα σου προσφέρει περισσότερα οικονομικά από ό,τι η υποκριτική; Θα το έβλεπες ως βασικό επαγγελματικό μονοπάτι;
Το TikTok live ήταν η συντροφιά μου τα τελευταία χρόνια που ήμουν κλεισμένη στο σπίτι με τα μωρά μου. Όπως κάθε εργαλείο στα σωστά χέρια όταν το χρησιμοποιείς με σύνεση και για καλό σκοπό επιφέρει θεραπευτική στήριξη μέσω της κοινωνικής διαδραστικής ανθρώπινης σχέσης. Οικονομικά βοηθάει αρκετά ώστε να πληρώνονται οι συνδρομές στις εφαρμογές που επιβάλλεται η χρήση για προώθηση. Δεν αναπληρώνει μισθό και δεν πρέπει κατουδενα λόγο να θεωρείται ως εργασία αλλά ως κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο.
Ηθοποιός χωρίς σκηνή είναι σαν στεγνή βρύση. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όσο και να προσπαθούν να μιμηθούν τις τέχνες δεν θα μπορέσουν ποτέ να τις αντικαταστήσουν.
Ο ηθοποιός σε απόσταση αναπνοής από τον θεατή προκαλεί δέος, είναι μοναδική εμπειρία. Η ζωγραφιά μυρίζει μπογιά. Την μουσική δεν την ακούς απλά, την βλέπεις στα πρόσωπα των μουσικών και σου προκαλεί ρίγος. Ο χορευτής σου στέλνει αιθέρα ενέργειας κοκ.
Επανέρχομαι στην καριέρα μου βήμα προς βήμα. Τον Ιανουάριο θα παίξουμε σε νυχτερινό μαγαζί με ποτό BAR THEATER, ο κόσμος θα μας βλέπει, θα μας αισθάνεται και θα γελάει με την ψυχή του, μία ανεπανάληπτη εμπειρία. Επέλεξα να επανέλθω με αυτό το είδος θεάτρου « Ρεβί πίστας » επειδή είναι το αγαπημένο μου!
Μπορούμε να απευθυνόμαστε σε ενηλίκους ελεύθερα αφιλτράριστα με κωμικά σκετσάκια της επικαιρότητας! Ανυπομονώ πραγματικά. Μετά από 6 χρόνια αποχής αισθάνομαι τεράστια επιθυμία να ανοίξω ξανά τα φτερά μου.
Με όλα όσα έχεις περάσει, επιτυχίες, απώλειες, μάχες, αλλαγές, ποιο είναι το μήνυμα που θα έδινες σήμερα σε ένα κορίτσι που παλεύει με την αυτοεικόνα του ή νιώθει ότι δεν είναι «αρκετό» για την κοινωνία;
Μην προσπαθείς να μιμηθείς στερεότυπα της βιομηχανίας που αποσκοπούν στην κερδοσκοπία.
Αν δεν δώσει αξία στον εαυτό σου, ποιός θα ασχοληθεί μαζί σου αφού εσύ η ίδια εγκαταλείπεις το μοναδικό μοντέλο του εαυτού σου;
