Ο Κώστας Μακεδόνας, μια από τις πιο αγαπητές και πολυδιάστατες φωνές της ελληνικής μουσικής σκηνής, αποτελεί ένα σπάνιο παράδειγμα καλλιτέχνη που αρνήθηκε να περιοριστεί σε μία μόνο επαγγελματική ταυτότητα. Ο επιτυχημένος τραγουδιστής, παρά τη λαμπρή του πορεία στο τραγούδι, διατηρεί μια εξίσου σοβαρή και απαιτητική δεύτερη καριέρα: αυτή του πιλότου. Ο ίδιος, σε συνέντευξή του στο iefimerida, εξηγεί πώς κατάφερε να συνδυάσει δύο φαινομενικά αντιφατικούς κόσμους.
Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη το 1967, ο Κώστας Μακεδόνας ξεκίνησε να ασχολείται με τη μουσική από μικρή ηλικία. Η καριέρα του απογειώθηκε το 1989 με την κυκλοφορία του πρώτου του προσωπικού δίσκου. Από τότε, μετράει 14 προσωπικούς δίσκους, πάνω από 400 τραγούδια στη δισκογραφία και έχει συνεργαστεί με τους σημαντικότερους Έλληνες συνθέτες και στιχουργούς.
Η φωνή του, ζεστή και εκφραστική, τον καθιέρωσε ως έναν από τους πιο ποιοτικούς ερμηνευτές της γενιάς του.
Το «δέος» του ουρανού: Η αποκάλυψη του πιλότου
Παρά την επιτυχημένη του πορεία στο τραγούδι, ο Κώστας Μακεδόνας είχε πάντα ένα κρυφό πάθος: τα αεροπλάνα.
«Ήταν κάτι που μου άρεσε και με γοήτευε. Ήταν αυτό το δέος που έχουν οι περισσότεροι για τα αεροπλάνα», εξηγεί ο ίδιος. Πίστευε ότι πιλότος μπορούσε να γίνει κανείς μόνο μέσω της Πολεμικής Αεροπορίας. Όταν όμως ανακάλυψε ότι μπορούσε να σπουδάσει σε ιδιωτική σχολή, πήρε την απόφαση να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα.
Ο συνδυασμός της καλλιτεχνικής ευαισθησίας με την πειθαρχία και την ακρίβεια που απαιτεί το επάγγελμα του πιλότου, καθιστά τον Κώστα Μακεδόνα μια ξεχωριστή προσωπικότητα. Είναι η ζωντανή απόδειξη ότι τα όνειρα δεν έχουν ηλικία και ότι το πάθος για τη ζωή μπορεί να εκφραστεί με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους.
View this post on Instagram
«Σε ηλικία 21-22 ετών είχα ήδη ξεκινήσει την καλλιτεχνική μου καριέρα και δεν προλάβαινα να ασχοληθώ. Έμαθα κάποια στιγμή ότι θα μπορούσες να πάρεις πτυχίο αν πας Αμερική ή Αγγλία, αλλά αυτό ήταν αδύνατον λόγω των καλλιτεχνικών μου υποχρεώσεων. Ωστόσο, κάποια στιγμή γνώρισα έναν πιλότο της παλιάς Cyprus Airways, που μου είπε ότι θα μπορούσα να πάω σε μια αερολέσχη. Μου έφερε και μια σειρά βιβλίων και κάθισα και μελετούσα πολλές ώρες κάθε μέρα, με στόχο να πάρω ένα ερασιτεχνικό πτυχίο. Άλλωστε η δουλειά μου με τη μουσική και το τραγούδι ήταν τότε πολύ απαιτητική για να σκεφτώ κάτι περισσότερο».
