Μόλις το παιδί σας γίνει 4-6 ετών θα έρθει σε επαφή με μια καινούρια έννοια, αυτήν της υπευθυνότητας. Το αποτέλεσμα αυτής της γνωριμίας θα είναι η σαφής αλλαγή της συμπεριφοράς του παιδιού προς το καλύτερο, αφού θα θέλει να αναλαμβάνει όλο και περισσότερες ευθύνες! Ωστόσο έχει παρατηρηθεί ότι τα παιδιά ξεχνούν εύκολα τις υποχρεώσεις τους. Αυτό φυσικά δεν συμβαίνει επειδή υπάρχει πρόβλημα μνήμης ή επειδή είναι ανεύθυνα αλλά για πολλούς άλλους λόγους…
Αποσπάται η προσοχή τους
Η προσοχή των παιδιών αποσπάται πολύ εύκολα. Μπορεί να παίζουν με το αγαπημένο τους παιχνίδι και να φαίνονται τελείως απορροφημένα σ’αυτό που κάνουν. Κι όμως, μόλις ακούσουν έναν περίεργο θόρυβο, σηκώνονται, ψάχνουν να βρουν από που έρχεται, τον εντοπίζουν και αρχίζουν να ασχολούνται με αυτόν ξεχνώντας παντελώς την προηγούμενη ενασχόλησή τους. Παρόμοια συμπεριφορά συναντάται στο σχολείο. Το παιδί παρακολουθεί τον δάσκαλο. Όταν όμως δει κάποιο συμμαθητή του που παίζει με την γόμα ξεχνά τον δάσκαλο και ασχολείται με τον συμμαθητή του.
Έχουν πολλά ενδιαφέροντα
Το μυαλό των παιδιών… ταξιδεύει σε πολλά θέματα. Μελετούν, σκέφτονται το πάρτι της φίλης τους, το ανέκδοτο που έμαθαν, το παιχνίδι που τους αρέσει… Παράλληλα και ενώ σκέφτονται κάτι, ασχολούνται με μια μπάλα που κυλά στα πόδια τους ή με ένα λάστιχο που στριφογυρίζουν στα χέρια τους…
Παρασύρονται
Ενώ έχουν κάτι στο μυαλό τους που θέλουν να πουν ή να κάνουν, μπορεί να ανοίξουν την τηλεόραση, να παρακολουθήσουν το αγαπημένο τους πρόγραμμα και να ξεχαστούν. Έτσι, θα ξεχάσουν αυτό που ήθελαν να πουν, παρασυρμένα από το θέαμα που παρακολουθούν.
Δεν είναι εύκολο να κρίνουν
Πολλές φορές τα παιδιά ξεχνούν κάτι επειδή δεν το θεωρούν σημαντικό ή γιατί κρίνουν πως δεν είναι σοβαρό. Όμως το να μπορεί κάποιος να κρίνει σωστά δεν είναι εύκολο. Πόσο μάλλον, όταν αυτός ο κάποιος είναι μόλις 10-13 ετών…
Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω είναι ότι τα παιδιά ξεχνούν, χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια πως δεν είναι υπεύθυνα, αν κι αυτή την εικόνα δίνουν. Το παιδί, για παράδειγμα, πηγαίνει προς το μπάνιο με σκοπό να βουρτσίσει τα δόντια του. Πηγαίνοντας όμως θυμάται το παιχνίδι που άφησε στο σαλόνι. Επιστρέφει, το παίρνει και κοιτάζει την τηλεόραση που είναι αναμμένη! Ξεχνά τα δόντια και το παιχνίδι, κάθεται στην τηλεόραση και παρακολουθεί το πρόγραμμα ενώ εσείς μπορεί να φωνάζετε πως είναι ανεύθυνο και πως πρέπει να του υπενθυμίζετε κάθε βράδυ τι πρέπει να κάνει… Εκείνο θυμώνει και φωνάζει, εκνευρίζεστε και φωνάζετε κι εσείς… Φαύλος κύκλος…
Αντί να φωνάξετε θα μπορούσατε να του πείτε με ήρεμο τόνο: ”Τώρα δεν πήγαινες να βουρτσίσεις τα δόντια σου;” Το παιδί θα θυμόταν την κίνηση που έκανε και θα συνέχιζε χωρίς κανείς να εκνευριστεί. Δεν πρέπει να κρίνετε αυστηρά το παιδί ή να περιμένετε να φέρεται υπεύθυνα, αλλά να αντιλαμβάνεστε πως είναι απόλυτα φυσικό να ξεχνά και γι αυτό χρειάζεται υπενθυμίσεις πάντα σε ήρεμο και φιλικό τόνο. . Άλλωστε η περίοδος αυτή δεν έχει μεγάλη διάρκεια. Σε δύο-τρία χρόνια το παιδί θα είναι πιο συγκεντρωμένο και άρα πιο υπεύθυνο.
Η Νέλλη Θεοδοσίου είναι πτυχιούχος του Πανεπιστημίου της Αμιένης (Γαλλία) και εργάζεται ως ψυχολόγος με ειδίκευση στην ψυχοθεραπεία τόσο ενηλίκων, όσο και παιδιών από το 1990. Έχει δημιουργήσει το χώρο ψυχοθεραπείας, συμβουλευτικής, μαθησιακής υποστήριξης και λογοθεραπείας «Διαλέγεσθαι», όπου σε συνεργασία με εξειδικευμένους συνεργάτες του κάθε τομέα, αποσκοπεί στην ολοκληρωμένη κάλυψη των αναγκών κάθε ατόμου που απευθύνεται στο κέντρο. Είναι ιδρυτικό μέλος του μη κερδοσκοπικού σωματείου «Όναρ – μέσω τέχνης για το άρρωστο παιδί» και μέλος της «Ελληνικής Εταιρείας Εφηβικής Ιατρικής».
